นอกจากจะต้องติดตามและประเมินผลกิจกรรมต่างๆ ภายในจุฬาฯ เพื่อที่จะสร้างมาตรฐานใหม่ให้กิจกรรมที่จัดโดยนิสิตแล้ว ยังต้องมาสู้รบกับสมาชิกและเจ้าหน้าที่ในสภานิสิตด้วย เนื่องด้วยอยู่ปี ๔ แล้วเลยต้องช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นของน้องๆ ภายในสภานิสิตด้วย ทั้งปัญหาเรื่องของคน(เยอะมากๆ) ปัญหาเรื่องงาน เรื่องเงิน รวมไปถึงเรื่องส่วนตัวของหลายๆ คนด้วย
บางทีก็สนุกดีนะมีอะไรให้ทำมากมาย บางทีก็เหนื่อยจนนั่งน้ำตาซึมว่าจะทำไปทำไม แต่สุดท้ายข้าพเจ้าก็ต้องทำให้เต็มที่ แม้ว่าหลายๆ อย่างที่ทำลงไปจะไม่ชอบใจตัวเอง หนือไม่ชอบใจคนอื่นๆ บ้าง แต่เพื่อส่วนรวมและเพื่อจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ข้าพเจ้าก็พร้อมและยินยอมที่จะปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้ ถึงแม้จะเป็นอย่างไรก็ตามแต่ก็จะพยายามให้สุดความสามารถ
ทำงานเยอะๆ จนไม่มีคนมารักหรือมาสนใจด้วยตอนนี้ เจอแฟนเก่าก็มีคนใหม่ไปแล้ว ก็ยินดีกับเค้าด้วยที่ได้เจอคนที่ดีกว่าข้าพเจ้า ส่วนตัวข้าพเจ้าเองก็คงต้องอยู่กับตัวเองต่อไป อยู่ปี ๔ แก่แล้วด้วยใครจะมาสนใจ หน้าตาก็ไม่ดีแถมหุ่นก็อ้วนกลม(พยายามลดแล้วนะน้ำหนัก ทรมานมากมาย แต่ก็ไม่สำเร็จ) ข้าพเจ้าก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
เพลง : คนธรรมดา
The August Band
วันเวลาที่แสนสวยงามของเรา อาจจบเท่านั้น
เป็นเพียงเพราะเราใช้มันทำให้กันและกัน ต้องเสียใจ
เมื่อความเป็นจริงวันวานเมื่อวานนั้นผ่านไป
แต่เรายังหวัง ให้รักที่เหลือเจือจางเป็นดั่งเดิมทุกอย่าง
เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจ
เวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น ไม่เว้นแม้รัก
ที่ผูกพันและเสียดาย
จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไปคล้ายใคร ไม่รู้จัก
บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา
บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป
บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา ที่ไม่เข้าใจ
ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่
กว่าใครครอบครอง
เราเคยคิดว่า เราสองเราก็ต่าง เข้าใจในรัก
และพยายามทำเหมือนว่าเรารู้จัก ความไว้ใจ
ก็เคยสัญญาว่าไม่ครอบครอง เราแค่ประคองกันไว้
แต่ความรักนั้นทำให้ทุกอย่างมันไม่ง่าย
แล้วมันจะผ่านพ้นไปหรือเปล่า แล้วเราจะลืมได้เมื่อไร
แล้วใจที่พังยับเยินใครจะเอาไว้....
รัก คือที่มาของความสุข แต่รักก็เอามันคืนไป
ไม่รู้ ใครบอกฉันซักทีว่า ความรัก....มันคืออะไร มันคืออะไร ใครบอกฉัน....
ปล.ช่วงนี้ก็เป็นไมเกรนอีกแล้ว ข้าพเจ้าจะเลิกคิดมาก พักผ่อนให้เพียงพอ และไม่ทานช็อคโกแลตแล้ว แต่ขอไม่กินยานะ เหอๆ
