นอกจากนั่นก็ยังชอบเพลงประกอบภาพยนตร์ เป็นบทเพลงที่คนแต่งสามารถแต่งเนื้อหาได้ออกมาดีมาก(แม้คนร้องบางเพลงจะยังแย่ไปหน่อยนะ) และอีกหนึ่งเพลงที่ค่อนข้างตรงกับใจของข้าพเจ้าก็คือเพลง"ไม่รู้ใจตัวเอง" เป็นเพลงที่เกี่ยวกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ทำอะไรก็ตามคนอื่นบอก โดยไม่ได้รู้เลยว่าที่แท้จริงแล้วจิตใจของตัวเองนั้นต้องการอะไรกันแน่
แต่ชีวิตจริงของข้าพเจ้าไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายนะ ที่เกิดมารู้ใจตัวเองแต่ไม่สามารถทำตามในสิ่งที่หัวใจเรียกร้องได้ ต้องทำตามที่ครอบครัว สถาบัน หรือสังคมเป็นผู้กำหนด บางทียังเคยหัวเราะทั้งน้ำตากับความโชคดีผสมร้ายของตัวเองอยู่เนื่องๆ ข้าพเจ้าก็ต้องทำตามที่คนอื่นๆ บอกกล่าวหรือต้องการอยู่ดี มีความคิดเห็นอะไรเป็นของตัวเองไม่ได้หรอก
อยากทำอะไรตามใจสั่งจังเลย อยากไปไหนที่ไม่มีคนรู้จัก ได้ทำอะไรในสิ่งที่ต้องการ ได้เรียนในสิ่งชอบ ได้ทำงานในสิ่งใช่ ได้มีคนรักที่ตัวเองต้องการ หรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่ใช่ตามใจคนอื่น คงมีแค่เพียงบนโลกอินเทอร์เน็ตเล็กๆ แห่งนี้กระมัง ที่จะทำให้ข้าพเจ้าทำในสิ่งที่มีความปรารถนาหรือต้องการได้ แม้โลกแห่งความจริงจะไม่มีโอกาสก็ตามแต่
เพลง : ไม่รู้ใจตัวเอง
บอล วิทวัส สิงห์ลำพอง
ทำตามคนโน้น ตามใจคนนี้...เรื่อยมา
I always have in order with every one.
ใจไปทางโน้น ใจไปทางนี้...ทุกเวลา
Alweys in order go this way or that way
*เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ เหมือนฤดูกาล
Alway change like a season.
ไม่เคยแน่นอนซักครั้ง
never sure, not just one.
หลอกตัวเองไปอย่างนั้น มองเลยความฝัน...ในใจ
just deceive myself and looking over the dream in deeply down inside
**ชอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ใจตัวเอง
never know my self, never know what i like
เลือกอะไรก็ไม่รู้ หลงทางไปจนไกล
never know how to choose, Lost the way to go till far a ways.
เพิ่งเข้าใจ เพิ่งจะรู้ ว่ามีเธออยู่ข้างกาย
just understand that you are on my side
ขอเดินไปสู่จุดหมายกับเธอ
intend to go to the destination with you
แปรแปรวนตามฝน รวนเรตามฟ้า..เรื่อยมา
ecentric like a rains , alway change like a skys
มีดีตรงนี้ ยังมองตรงโน้น...เสียเวลา
The good think is here but still looking some where... waste the time
(ซ้ำ */**)
(ซ้ำ **)
ปล.ในที่สุดก็กลับมาเป็นบล็อคร้างไม่มีคนมาอ่านเช่นเคย บอกแล้วว่าไม่มีใครสนใจวชิรัตน์หรอก เวลาเขียนอย่าคาดหวังว่าจะมีคนอ่าน
2 ความคิดเห็น:
เวง อย่างน้อยรู้ใจตัวเองในวันนี้ก็ยังมีโอกาสทำตามที่ใจต้องการได้ในวันข้างหน้ามิใช่รึ
ดีกว่าพวกรู้ใจตัวเองตอนแก่ๆ หมดแรง หมดพลังจะทำตามฝันซะอีก
หรือแย่สุด ตั้งแต่เกิดจนตาย ยังไม่เคยรู้ใจตัวเองเลย
หึๆๆ อ่านแล้วคิดถึงที่เคยอ่านมา จำข้อความทั้งหมดไม่ได้ละ มันบอกประมาณว่า ทำตามความฝัน..ใครๆก็พูดได้ แต่จะมีใครซักกี่คนกันเชียวที่จะทำได้อย่างฝันจริงๆ เห็นแต่พอมีปัญหาก็ทิ้งฝันหันมาหาความสุขง่ายๆในชีวิตประทำวัน เป็นผู้ใหญ่หน่ายโลกหาเลี้ยงชีพไปวันๆทั้งนั้น ว่าแต่..แกจะเลือกเป็นแบบไหนล่ะ 55+
"ฝันเถิดฝันตราบใจหวังตั้งใจไว้ ฝันและใฝ่ตราบที่ใฝ่ในความฝัน"
ใครเอ่ยมาแสดงความคิดเห็นไว้แล้วไม่ลงชื่อ
อยากจะขอบคุณแต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร....?
แสดงความคิดเห็น